Cihazın özellikleri ve pompa sirkülasyonlu ısıtma devresi örnekleri

Isıtma sisteminin düzenlenmesi sorumlu ve oldukça zor bir iştir. Birçok tasarım çeşidi vardır. Ek ekipman kurulumu gerektirmeyen, doğal sirkülasyonlu en uygun fiyatlı yapı olarak kabul edilir. Bununla birlikte, böyle bir tasarımın, düşük sirkülasyon basıncının ana dezavantajını en aza indirmek için, büyük çaplı boruların monte edilmesi gerekecektir. Bu, radyatör seçiminde sorunlara yol açar ve boru hattının maliyetini arttırır. Böylece, pompa sirkülasyonlu ısıtma sistemleri daha pratik hale gelir, bu da daha büyük uzunluktaki küçük çaplı her türlü radyatör ve boru hattı ile çalışabilir.

Genel konseptler

Adından da anlaşılacağı gibi, sistemin ayırt edici özelliği mevcudiyettir sirkülasyon pompasıısı taşıyıcısının ilerlemesini sağlar. İstenen sıcaklığa ısıtılan su, bir besleme borusundan bir pompa kullanılarak bir ısıtma cihazına gönderilir. Soğutulduğunda, geri dönüş boruları boyunca kazana girer. Ek olarak, sistemde zorunlu olarak sabit bir basınç oluşturmaya yardımcı olan ve ısıtma ile artan soğutma sıvısı hacmini kabul eden bir genleşme tankı bulunur.

Dahili pompa ısı transfer ortamını boru hatlarından geçirir, böylece sistemi kullanmanın optimum basıncını ve maksimum etkisini sağlar

Depodaki sirkülasyon ve genleşme boruları, pompanın önündeki dönüş hattına girmelidir. Bu durumda bağlantı bölümleri arasındaki mesafe en az 2 metredir Genleşme deposunun tabanı yapının en yüksek noktasının en az 800 mm üzerine yerleştirilir. Havanın sistemden çıkarılmasını kolaylaştırmak için, soğutucunun ilişkili hareketini sağlamak gerekir. Bunu yapmak için, besleme hattı uzak yükselticiye doğru bir asansör ile döşenir ve akan hava toplayıcıları en yüksek bölümlere monte edilir.

Yükselticilerin tabanlarına, genellikle salmastra tapası valfleri monte edilir, bu da bunların sistemden ayrılmasını sağlar. Isıtma cihazlarının giriş bölümlerine kontrol vanaları monte edilmiştir. Borulardaki soğutma sıvısının hızının belirli sınırlamaları vardır, aksi takdirde ısıtma çalışırken gürültü duyulur. Bu nedenle konutlar için bu değer, 10, 15 ve 20 mm boru hattı çaplarına sahip 1.5, 1.2 ve 1 m / s'dir.

Sistemin birkaç çeşidi vardır. Bunlar ikiye ayrılır:

• Yatay ve dikey yükselticiler ile yükselticilerin yapı üzerindeki yeri.
• Alt ve üst kablolara sahip seçenekler için besleme hattının montajı için.
• Isıtma cihazlarını iki borulu ve tek borulu bağlama yöntemi ile.
• Otobanın şemasına göre soğutucu ve çıkmaz uçların ilişkili hareketi olan cihazlara.

Bir sonraki makalemizde bir ısıtma sistemi için soğutma sıvısı seçme hakkında daha fazla bilgi bulabilirsiniz:https://neo.aquatechn.com/tr/otoplenie/radiatory/teplonositel-dlya-sistem-otopleniya.html.

Tüm seçenekleri daha ayrıntılı olarak ele alalım.

Yatay ve dikey yükseltici?

Yatay sistem, radyatörlerin en iyi oturma odasının dışına yerleştirilen bir yükselticiye bağlanmasını içerir: koridorda veya merdiven boşluğunda. Bu seçeneğin ana avantajı boru tasarrufu ve daha düşük kurulum maliyetidir. Dezavantajları arasında bazı operasyon zorlukları ve eğitim eğilimi bulunmaktadır hava tıkanıklığı sistemde. Onları radyatörlere boşaltmak için Majewski muslukları genellikle monte edilir. Yatay bir yapı çoğunlukla geniş bir alanın tek katlı binalarında kullanılır.

Sistemin yatay düzenlemesi borulardan ve kurulumdan tasarruf etmenizi sağlar. Bununla birlikte, böyle bir sistem, örneğin Mayevsky vinçleri gibi ek ekipmanların kurulumunu gerektiren havalandırma eğilimindedir.

Dikey bir sistem düzenlenirken, tüm ısıtma cihazları dikey bir yükselticiye getirilir. Bu yöntem, çok katlı bir binanın her katını ayrı ayrı bağlamanızı sağlar. Ana avantaj - çalışma sırasında hava sıkışmaları oluşmaz. Ancak, sistemin dikey bir versiyonunun düzenlenmesi yataydan biraz daha pahalıya mal olacaktır.

Dikey tasarım, çalışma sırasında hava sıkışmalarının ortaya çıkmasına eğilimli değildir, ancak düzenlemede daha pahalıdır

Alt veya üst kablolama?

Alt kabloya sahip cihaz, giriş ve çıkış boruları radyatörlerin altına monte edilecek şekilde monte edilir. Sistem, hava trafiği sıkışmalarına karşı hafif bir önyargı sağlar. Aynı amaçla, tasarım Mayevsky vinçleri ile donatılmıştır. Alt kablolamanın sağladığı kesin avantaj, döşemeler dikilirken ısıtmanın kademeli olarak devreye sokulmasıdır. Bireysel inşaatlar için çok alakalı ne olabilir.

Düşük kablolama tasarımları, kazanın ve otoyolların radyatör seviyesinin altına yerleştirilmesini önerir, bu da ısıtma sisteminin kademeli olarak devreye alınmasını sağlar.

Üst kablolama, besleme borusunun ısıtma cihazlarının üzerine yerleştirilmesini içerir. Çoğu zaman, tavan arasına veya tavanlar arası boşluğa monte edilir. Soğutma sıvısı yükselir ve oradan tesislere dağıtılır. Bu durumda, dönüş borusu daima radyatörün altına monte edilir. Yapının en yüksek noktasına, işlevlerini yerine getiren ve hava sıkışması olasılığını ortadan kaldırmaktan sorumlu olan bir genleşme tankı monte edilir. Sistem düz çatılı binalar için kabul edilemez.

Diyagramlı bir ısıtma kablosu tasarlamanın temel prensipleri aşağıdaki malzemede sunulmaktadır:https://neo.aquatechn.com/tr/otoplenie/razvodka-otopitelnoj-sistemy/sxema-otopleniya-v-chastnom-dome.html

Tek boru ve çift boru

Tek tüp tasarımının ana ayırt edici özelliği, ısıtıcının bağlı olduğu bir borudur. Radyatörler seri olarak bağlanır. Soğutma sıvısı her birinde soğur ve daha düşük bir sıcaklığa sahip sonraki cihazlar için uygundur. Böylece, akü zincirindeki sonuncu birinciden çok daha soğuktur. Sistemin avantajı, bileşenlerin ve kurulumun nispeten düşük maliyetidir. Bununla birlikte, önemli dezavantajlar vardır.

Birincisi, radyatörlerin sıcaklığını düzenleyememe. Isı transferini ne azaltabilir ne de artırabilirsiniz ya da pili sistemden çıkaramazsınız. Ancak, cihazları özel bir atlama kablosu kullanarak kurarken, bypass denir, gerekirse radyatörü kapatmak mümkün olacaktır. Ancak dolaylı olarak besleme boruları ve yükseltici yardımıyla odanın ısıtılması devam edecektir.

Tek borulu bir ısıtma sistemi, radyatörlerde soğutucu akışkan sıcaklığının ayarlanması olasılığını ima etmez, ayrıca, zincirdeki her bir sonraki ısıtıcıya daha az sıcak su girer

İkinci önemli dezavantaj seri olarak bağlanan ısıtıcıların sıcaklık farkıdır. Mümkün olduğunca düzleştirmek için, radyatörler farklı boyutlar. Bu durumda, en küçük olan ilk olmalıdır ve sonraki tüm alanların alanı yavaş yavaş artar. Bununla birlikte, sistemin yerleştirileceği odaların görünümü böyle bir çeşitlilikten muzdarip olabilir.

Çift borulu sistemler her bir radyatöre besleme ve çıkış boruları önerir. Böylece, ekipmanın içindeki soğutma suyu soğutucusu kazana boşaltılır ve bir sonraki cihaza girmez. Bu, radyatörlere suyun yaklaşık aynı sıcaklıkta verilmesini sağlar. Sistemde tek tüplü yapıların dezavantajları yoktur. Daha küçük çaplı borular ve daha küçük boyutlardaki bağlantılar kullanabilir, bu da tasarımı daha estetik hale getirir ve örneğin zemin için bir şapta gizli bir kurulumla kullanmanızı sağlar.

İki borulu sistemin ayırt edici bir özelliği: giriş ve çıkış hatları her radyatör için uygundur, bu da tüm cihazlara giderken aynı soğutucu sıcaklığının korunmasına izin verir

İki borulu radyatörlerin paralel bağlantısı çok uygundur. Her cihaza monte edildiğinde, ekipmanın sıcaklığını ayarlamayı mümkün kılan bir vinç monte edilir. Gerekirse, pili sistemden çıkarmak ve değiştirmek veya onarmak için kullanılabilir. Odadaki sıcaklığı otomatik olarak ayarlamanıza izin veren termostatik regülatör modelleri vardır. İki borulu yapıların ana dezavantajı daha büyük bir sayıdır borulardüzenleme için gerekli. Bu, sistemi daha pahalı ve kurulumu daha zor hale getirir.

Kilitlenme ve ilgili planlar

Çıkmaz tasarımlar, geri dönüş hattındaki soğutulmuş soğutucunun hareketinin, akışta ısıtılan yönün tersi olacağını gösterir. Böyle bir sistemde, sirkülasyon halkalarının uzunluğu farklıdır. Kazana en büyük mesafede bulunan cihazlar için, sirkülasyon halkasının maksimum uzunluğu. Ekipman konumu kazana yaklaştıkça, sirkülasyon halkasının uzunluğu azalır. Bu nedenle, tüm ısıtma cihazlarının eşit şekilde ısıtılmasını sağlamak oldukça zordur. Ana yükselticiye daha yakın olanlar her zaman daha iyi ısınır.

Başka bir zorluk: sirkülasyon halkalarının hassas hizalanması. Özellikle ana yükselticiye en yakın yükün küçük olması durumunda. Bununla birlikte, tüm eksikliklere rağmen, kilitlenme sistemleri en ekonomik olanlardan biridir. Pratikte “eksilerini” dengelemek için karayollarının toplam uzunluğunu azaltır ve uzun bir yerine birkaç küçük yapı monte ederler. Böylece, sistemin iyi bir yatay ayarını elde etmek mümkündür.

Kilitlenme sistemleri, farklı uzunluklarda sirkülasyon halkaları ile ayırt edilirken, soğutma sıvısının eşlik eden hareketi olan bir sistemde aynıdırlar

Bazı durumlarda, ısıtma sistemi yeterli doğal dolaşıma sahiptir. Nasıl düzenlendiği hakkında, çalışma prensibimiz nedir, materyalimizde okuyun:https://neo.aquatechn.com/tr/otoplenie/razvodka-otopitelnoj-sistemy/sistema-otopleniya-s-estestvennoj-cirkulyaciej.html

Geçiş hareketi olan cihazlar, sirkülasyon halkalarının aynı uzunluğu ile ayırt edilir. Bu nedenle, tüm ısıtma cihazları, ana yükselticiden çıkarılmasından bağımsız olarak, tüm pillerin eşit şekilde ısıtılmasını sağlayan aynı koşullarda çalışır. Ayrıca, bu tür sistemler sınırlı bir şekilde kullanılır, çünkü düzenlemeleri çıkmaz bir tasarıma göre daha fazla boru gerektirir.Çoğu zaman, sirkülasyon halkalarının SNiP tarafından önerilen sınırlar içinde bağlanmasının imkansız olduğu durumlarda kurulurlar.

Pompa sirkülasyon ısıtması daha pratik ve verimlidir. Dahili pompa, ısıtma sisteminin kullanımından mümkün olan maksimum etkiyi elde etmenizi sağlayan borulardaki optimum sıvı hızını sağlar. Çeşitli düzenleme seçenekleri, ısıtmalı bir binada en rahat koşulları sağlayacak koşullarınız için en uygun tasarımı seçmeyi mümkün kılar.