Doğal sirkülasyonlu ısıtma sistemi: cihaz kuralları + tipik şemaların analizi

Mühendislerin ve inşaatçıların seksenli yıllarda nasıl tahmin ettiği önemli değil, doğal sirkülasyonlu ısıtma sistemi yirmi birinci yüzyılda yaşıyor ve yaşıyor ve aynı zamanda evlerimizi ısıtıyor. Pompalama ekipmanı kazanın maliyetini önemli ölçüde arttırır ve şebekeye bağımlı hale getirir, birçoğu bunu reddeder. Yerçekimi sistemi tasarımda en ucuz ve en kolay olanıdır. Tabii ki, dezavantajları var, bunların ana kısmı binanın alanı üzerindeki kısıtlamadır. Düşük atalet nedeniyle, yüz metrekareye kadar olan evler için uygundur.

Doğal dolaşım prensibi nasıl çalışır?

Soğutma sıvısı, çoğunlukla sıradan sudur, termodinamik özelliklerindeki bir değişiklik nedeniyle kazandan radyatörlere ve tam tersine konturlar boyunca hareket eder. Isıtıldığında, sıvının yoğunluğu azaldığında ve hacim arttığında, geri dönecek olan soğuk bir akışla sıkılır ve borulardan yükselir. Soğutucu yatay dallar boyunca yerçekimi ile dağıldıkça, sıcaklık düşer ve kazana geri döner. Böylece döngü kapanır.

Doğal sirkülasyonlu bir ısıtma sisteminin şeması: 1 - katı yakıtlı kazan, 2 - ana yükseltici, 3 - dağıtım boruları, 4 - genleşme tankı, 5 - genişleticiyi yenilemek için su deposu, 6 - aşırı soğutucuyu kanalizasyona boşaltan boru (kapasite), 7 - ısı eşanjörleri, 8 - küresel vanalar, 9 - kazan, 10 - dönüş, 11 - geri yükselme

Ev için doğal sirkülasyonlu su ısıtma seçildiyse, boruların tüm yatay bölümleri sıvının yönü boyunca uzanan bir eğimle döşenir. Bu, etkili bir şekilde "havalandırma»Piller. Hava sudan daha hafiftir, bu nedenle borulardan akar, genleşme tankına girer ve buna göre atmosfere girer.

Tank, hacmi artan sıcaklıkla birlikte artan su alır ve sabit bir basınç oluşturur.

Dolaşım basıncını ne belirler?

Bir ısıtma sistemi tasarlanırken istenen sirkülasyon basıncının oluşturulması hesaplanmalıdır. Kazanın orta ve en düşük radyatörün seviyelerinin nasıl değiştiğine bağlıdır. Yükseklik farkı ne kadar büyük olursa, akışkan sistemde o kadar iyi hareket eder. Ayrıca sıcak ve soğutulmuş su arasındaki yoğunluk farkından da etkilenir.

Isıtma sistemindeki sirkülasyon basıncı, her şeyden önce, kazanın ve alt radyatörün yüksekliğindeki farka bağlıdır.Bu fark (h) ne kadar büyük olursa, basınç o kadar büyük olur

Doğal sirkülasyon ısıtması, cihazların merkezi ekseni boyunca meydana gelen ısı eşanjörlerinde ve kazandaki sıcaklıkta döngüsel bir değişiklik ile karakterizedir. Sıcak su üst kısımda, soğuk su alt kısımda. Yerçekimi etkisi altında, soğutulmuş soğutucu borulardan aşağı doğru hareket eder.

Dolaşım basıncı doğrudan akülerin yüksekliğine bağlıdır. Artışı, radyatörlere yönlendirilen besleme hattının eğim açısı ve geri dönüş borusunun kazana bakan eğimi ile kolaylaştırılır. Bu, soğutucu akışkanın boruların yerel direncini daha kolay aşmasını sağlar.

Özel bir evde doğal sirkülasyonlu bir ısıtma sistemi kurarken, kazan en düşük noktaya monte edilir, böylece tüm radyatörler daha yüksektir.

Yazlıkta, doğal sirkülasyonlu bir ısıtma sistemi monte edilirken, kazan en düşük noktaya monte edilir. Tüm ısı eşanjörleri (radyatörler) daha yüksek olmalıdır

Apartmanlar için, doğal sirkülasyonlu ısıtma devreleri çok nadiren kullanılır, çünkü bir daireye monte edilirken, kazan doğrudan "zemin" üzerine "deliğe" batırılır. Etrafındaki zemin kesilir ve etrafındaki girinti ve çevre kısmı yanmaz malzemelerle korunmalıdır.

Bu tür ısıtma sistemlerinin şemaları

Isıtma sisteminin şeması, soğutucu akışkanın sirkülasyonu ne olursa olsun, birkaç faktöre bağlıdır:

• radyatörleri besleme yükselticilerine bağlamak için bir yöntem. Tek tüp ve iki tüp sistemleri burada ayırt edilir;
• sıcak su temin hattı döşenecek yerler. Alt ve üst kablolar arasında seçim yapmanız gerekir;
• karayolu döşeme şemaları: karayollarında kilitlenme sistemi veya ilgili soğutucu hareketi;
• yatay veya dikey olabilen yükselticilerin konumu.

Monotube sistemi: sıcaklık nasıl düzenlenir?

Tek borulu ısıtma sistemi Sadece bir kablolama seçeneği var - üstteki. Arka yükselticisi yoktur, bu nedenle akülerde soğutulan soğutucu besleme hattına geri döner. Sıvının hareketi, alt ve üst radyatörlerde sıvının sıcaklık farkıyla sağlanır.

Farklı katlardaki odalarda aynı sıcaklığı sağlamak için, birinci kattaki ısıtma cihazlarının yüzeyi, ikinci ve sonraki sıcaklıklardan biraz daha büyük olmalıdır. Üst ısı eşanjörlerinde sıcak ve soğutulmuş su karışımı alt radyatörlere girer.

Tek bir boru sisteminde hareket için iki seçenek olabilir soğutma sıvısı: ilk kısımda radyatöre gider, diğeri - yükselticiyi alt cihazlara doğru aşağı doğru.

Paralel tek borulu kablolama ile, üst katlardaki ısı eşanjörleri sıcak su alır ve en alt katlar - zaten soğutulur. Bu nedenle, tüm odaların ısınmasını eşitlemek için ikincisinin alanı arttırılmalıdır.

İkinci durumda, tüm su hacmi en üsttekilerden başlayarak her ısı eşanjöründen geçer. Bu kablolamanın ana özelliği, birinci ve bodrumdaki radyatörlerin sadece soğutulmuş su almasıdır.

Tek borulu kablolamanın akışlı bir versiyonunda, soğutucu akışını ayrı bir radyatöre kapatamaz veya sınırlandıramazsınız. Bunlardan birinin üst üste binmesi, sistemdeki dolaşımda durmaya yol açacaktır.

Ve ilk durumda, odalardaki sıcaklığı musluklar yardımıyla kontrol etmek mümkünse, ikincisinde kullanılamazlar, çünkü bu, sonraki tüm ısı eşanjörlerine sıvı beslemesinde bir azalmaya yol açacaktır. Ek olarak, musluğun tamamen kapatılması, sistemdeki suyun dolaşımının durdurulması anlamına gelir.

Tek borulu bir sistem kurarken, kabloda durmak daha iyidir, bu da her radyatöre su beslemesini ayarlamayı mümkün kılar. Bu, bireysel odalardaki sıcaklığı ayarlamanıza ve elbette ısıtma sistemini daha esnek ve dolayısıyla daha verimli hale getirmenize izin verecektir.

Tek borulu bir kablolama sadece üst olabileceğinden, kurulumu sadece tavan arası binalarda mümkündür. Burada besleme borusu bulunmalıdır. Ana dezavantaj, ısıtmanın başlamasının sadece bina boyunca bir kerede mümkün olmasıdır. Sistemin elbette avantajları da var. Ana olanlar basit kurulum ve düşük maliyettir. Estetik olarak, borular ne kadar küçük olursa, onları gizlemek o kadar kolay olur.

İki borulu bir sistem nasıl düzenlenmelidir?

Isıtma şemasının bu versiyonu bir besleme ve çıkış hattının varlığını varsayar. Sıcak soğutma sıvısı sistemin üst kısmında dolaşır ve alt kısmında soğutulur.

İki borulu ısıtma sistemi, bireysel odalarda sıcaklık kontrolü açısından daha esnektir. Ancak, tek borudan daha fazla malzeme gerektirir

Genleşme deposuna bağlı kazandan bir boru bağlanır. Tanktan, daha sonra kablolamaya bağlanan devrenin sıcak hattının bir borusu vardır. Deponun boyutuna ve sistemdeki su hacmine bağlı olarak, taşma borusu depodan çıkabilir. Üzerinde, fazla su kanalizasyona boşaltılır.

Isı eşanjörlerinin tabanından çıkan borular bir dönüş hattında birleştirilir. Üzerinde, soğutulmuş soğutucu tekrar kazana girer. Geri dönüş, besleme borusuyla aynı odalardan geçmelidir.

Yatay veya dikey yükseltici kablolama?

Dikey yükseltici ile ısıtma sistemi, radyatörlerin farklı zeminlerden ona bağlanmasını içerir. Avantajı: sistemin "havalandırılma" riski daha düşük, dezavantaj daha yüksek bir maliyettir.

Bir kattan ısı eşanjörleri besleme borusuna bağlandığında, bu yatay bir yükseltici sistemdir. Bu seçenek ev sahiplerine daha az miktarda mal olacak, ancak hava tıkanıklığı sorununu çözmek zorunda kalacak. Kural olarak, hava delikleri takmak yeterlidir.

Bu tür bir ısıtmanın düzenlenmesinin artıları ve eksileri

Doğal su sirkülasyonlu bir ısıtma sisteminin avantajlarına gelince, bunlardan birkaçı vardır:

• kurulum, devreye alma ve çalıştırma sırasında zorlukların olmaması;
• sistemin termal kararlılığı. Soğutma sıvısının yerçekimi sirkülasyonuna dayanarak, maksimum ısı transferi sağlar ve ayarlanan seviyede odalardaki mikro iklimi korur;
• karlılık (binanın uygun izolasyonu ile);
• sessiz çalışma. Pompa yok - gürültü ve titreşim yok;
• elektrik kesintilerinden bağımsızlık. Doğal olarak, kurulu kazanın elektriksiz çalışabilmesi durumunda;
• uzun süreli çalışma. Büyük onarımlar olmadan zamanında bakım ile, sistem 35 yıl veya daha uzun süre çalışabilir.

Yerçekimi ısıtma sisteminin ana dezavantajı, binanın alanı üzerindeki kısıtlamalar ve etki yarıçapıdır. Alanı genellikle 100 metrekareyi aşmayan evlere kurulur. Küçük sirkülasyon basıncı nedeniyle, sistemin yarıçapı yatay olarak otuz metre ile sınırlıdır. Zorunlu bir gereklilik, genleşme deposunun kurulacağı binada bir çatı katı bulunmasıdır.

Önemli bir dezavantaj, tüm evin yavaş ısınmasıdır. Doğal sirkülasyonlu bir sistemle, ısıtılmayan odalarda geçen boruların yalıtılması gerekir, çünkü su donma riski vardır.

Genellikle, bu tür kablolama için küçük bir malzeme kullanılır, ancak boru hattının yerel direncinin azaltılması gerektiğinde, daha büyük borulara ihtiyaç duyulması nedeniyle maliyetler artar.